Żywy Różaniec – co to takiego?

 

rozaniec„Żywy Różaniec” jest zorganizowaną wspólnotą osób, które modlą się codziennie na różańcu. Organizacja ta odpowiada kształtowi samej modlitwy różańcowej, która polega na rozważaniu 20 tajemnic z życia Jezusa i Maryi przy jednoczesnym odmawianiu przy każdej tajemnicy jednego „Ojcze nasz” 10 „Zdrowaś Maryjo” i jednego „Chwała Ojcu”.

Każda „Żywa Róża” składa się z 20 osób, a każda z nich odmawia codziennie przynajmniej jedną tajemnicę różańca. Koniecznie jednak tę, która zostaje powierzona do rozważania i odmawiania raz w miesiącu, przy „zmianie tajemnic”. Przy tej zmianie, co miesiąc, wszystkim członkom przydziela się nowe tajemnice do odmawiania, w taki jednak sposób, aby w jednej „Żywej Róży” były każdego dnia odmówione wszystkie tajemnice w sumie dwudziestu. Tak więc, nawet, gdy poszczególni członkowie „Żywej Róży” odmawiają dziennie tylko jedną tajemnicę, to w całej Róży rozważany jest cały różaniec, czyli wszystkie części i tajemnice.

Bardzo istotne jest również to, że wszyscy członkowie Róży modlą się w tej samej intencji, która jest również zmieniana co miesiąc. Takie zasady obowiązują przy organizowaniu „Żywych Róż” na całym świecie. Żywy Różaniec w Polsce nazywamy kółkami różańcowymi.

Jest to najpowszechniejszy ruch, którego koła istnieją w 90 proc. polskich parafii. Pierwszy człon nazwy wskazuje na wymiar rodzinny tego ruchu. Jego członkowie znają się, odwiedzają, pomagają sobie wzajemnie. Ze wspólnej modlitwy rodzi się chrześcijańska odpowiedzialność za bliźniego. Miłość bliźniego to najlepszy sprawdzian wartości modlitwy… Żywy Różaniec jest to najstarszy ruch różańcowy na świecie. I bardzo ważny!

Stowarzyszenie Żywego Różańca założyła Paulina Maria Jaricot w 1826 roku, we Francji w Lyonie. Pragnęła przez nie „dokonać zjednoczenia serc, aby przez zasługi Jezusa i Maryi wyprosić nawrócenie grzeszników, wywyższenie Kościoła, utrzymanie wiary w krajach katolickich i rozszerzenie wiary na cały świat”. Chciała modlić się za tych, którzy się nie modlą, i kochać Maryję za tych, którzy Jej nie znają i nie kochają. Od stu siedemdziesięciu lat miliony ludzi trzyma codziennie w rękach różaniec, a modląc się we wspólnych intencjach, stanowi trzecią rękę Boga w wioskach i miastach całego świata. Dzięki kółkom różańcowym Bóg otrzymuje niejako dodatkowe możliwości zbawczego działania wśród ludzi. Oddani Mu czciciele trwają, bowiem we wspólnocie z sobą i z Maryją, a dzięki regularnej formacji postępują na drogach duchowego rozwoju i coraz lepiej rozumieją swoją odpowiedzialność za Kościół i świat.

Opiekunem duchowym naszej wspólnoty różańcowej jest Proboszcz o. Dawid Szulca.

Jak odmawiać?

Modlitwa różańcowa ma swój ryt, a jest on zapisany nie literami, lecz paciorkami różańca i ich układem. Po przeżegnaniu się odmawiamy modlitwy, które przywiązane są do „końcówki” różańca. Odmawiamy więc : „Wierzę w Boga”, „Ojcze nasz”, trzy „Zdrowaś Maryjo” i na „Chwała Ojcu”. Dalej rozważamy kolejne tajemnice różańca, a przy każdej odmawiamy „Ojcze nasz”, na połączonych ze sobą <10 paciorkach> 10 „Zdrowaś Maryjo” i na kolejnym „Chwała Ojcu”. Od tego samego oddzielnego paciorka zaczynamy nową tajemnicę mówiąc na niej znowu „Ojcze nasz” itd.

Od czasu objawień fatimskich na zakończenie każdej tajemnicy dodaje się jeszcze modlitwę: „O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba i dopomóż szczególnie tym, którzy najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia”.

Cały czas jednak trzeba pamiętać, że w modlitwie różańcowej przede wszystkim trzeba rozważać kolejne tajemnice, a więc wydarzenia z życia Jezusa i Maryi. Jak połączyć odmawianie modlitw ustnych z medytacją? Jest to pewna sztuka. Na początek można jedynie przy słowie Jezus w „Pozdrowieniu Anielskim” widzieć Jezusa w kontekście rozważanych wydarzeń.